مقایسه شاخص های اصلی آنتروپومتریکی و بیومکانیکی ووشوکاران نخبه بزرگسال مرد در دو بخش تالو و ساندا

هدف: از پژوهش حاضر، مقایسه شاخص های اصلی آنتروپومتریکی، بیومکانیکی ووشوکارن نخبه مردان در دو بخش تالو (اجرای فرم) و ساندا (مبارزه) بود. روش ها: از بین ووشوکاران تیم ملی 10 نفر در بخش تالو و 10 نفر در بخش ساندا در این مطالعه شرکت کردند. 33 پارامتر آنتروپومتریکی، 11پارامتر بیومکانیکی اندازه گیری به عمل آمد. برای تعیین وضعیت نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگروف اسمیرونوف، از میانگین و انحراف استاندارد برای وصف اطلاعات، از ضریب همبستگی چندگانه برای کاهش داده های هم پوشان، برای تعیین مؤلفه های اصلی اطلاعات از روش آماری تحلیل عاملی و برای مقایسه متغیرهای شاخص از آزمون تی تست مستقل در سطح معناداری 05/0  استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان دادند که در گروه تالو قد نشسته، نسبت محیط کمر به لگن و درصد چربی بیشتر بود. همچنین مقدار وزن، طول ساعد، طول ساق پا، محیط سر، محیط بازو در حال انقباض، عرض شانه، عرض مچ دست و شاخص توده بدنی در گروه ساندا بزرگ تر بود. در بین شاخص های استقامت - قدرت عضلات پا، تعادل نیمه پویا در سمت چپ خلفی خارجی، تعادل نیمه پویا در سمت راست قدامی، تعادل نیمه پویا سمت راست خلفی داخلی، تعادل نیمه پویا سمت راست خلفی خارجی اختلاف معنی داری مشاهده شد (05/0 p£). نتیجه گیری: بین شاخص های اصلی آنتروپرمتریکی و  بیومکانیکی ووشوکاران نخبه در دو بخش ساندا و تالو اختلاف معناداری وجود دارد. شاخص های تعادل، استقامت – قدرت پا در ویژگی های بیومکانیکی از شاخص های مهم در تالو محسوب می شود.